Ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΕΛΛΑΣ
είχε μεγάλο θάρρος `ή, καλύτερα, θράσος. Ηταν μόλις 12 χρόνων όταν είχε πει με αυθάδεια στη Μαρινέλλα ότι αυτός και εκείνη είναι συνάδελφοι. Αυτή γέλασε και του απάντησε «πέρασε μέσα εσύ». Μπήκε σε καμαρίνι για πρώτη φορά στη ζωή του. Δεν ξαναβγήκε έκτοτε.
Κάπως έτσι, με το μεγάλο πείσμα του και την έλλειψη φόβου, ο Γιώργος Μαζωνάκης έκανε την είσοδό του στο ελληνικό πεντάγραμμο. Δεν ήταν ποτέ το μεγάλο ταλέντο ούτε διέθετε την αψεγάδιαστη φωνή, όμως η ακράδαντη πίστη στον εαυτό του ήταν το στοιχείο που τον καθιέρωσε. Ο στόχος ήταν, άλλωστε, πάντα ξεκάθαρος. Οταν στο σπίτι του, στη Νίκαια, άκουγε μικρό παιδί από το ραδιόφωνο τον Στέλιο Καζαντζίδη να τραγουδά, μονολογούσε ότι θα γίνει και εκείνος μεγάλος τραγουδιστής. Τα προς το ζην (και με το παραπάνω) τα βγάζει τραγουδώντας. Εχει αντοχή στη νύχτα, αλλά μεγάλος δεν είναι. Είναι, όμως, αναγνωρίσιμος.
Η καριέρα του ξεκίνησε στα 15 του. Πηγαίνοντας με το λεωφορείο στο σχολείο του, περνούσε έξω από την ταβέρνα «Μουσικό ρετιρέ». Χτύπησε την πόρτα του ιδιοκτήτη και εκείνος αποφάσισε να του δώσει μια ευκαιρία. Ετσι έβγαλε το πρώτο του νυχτοκάματο.
Ηταν τολμηρός, ήταν και τυχερός. Ισως να χανόταν σε μικρές ταβέρνες και σε επαρχιακά μπουζούκια δεύτερης κατηγορίας, αν το 1992 ο Νίκος Μουρατίδης δεν τον έβλεπε να τραγουδά στο κέντρο «Παριζιάνα» της Πάτρας. Τον έβγαλε από την αφάνεια, του έκλεισε συμβόλαιο στην εταιρεία Polygram και ανέλαβε να τον μανατζάρει. «Ηταν ακόμη ένα στοίχημα που ήθελα να κερδίσω. Να φτιάξω εξαρχής έναν άγνωστο καλλιτέχνη» έχει δηλώσει ο Μουρατίδης, αφήνοντας μάλλον αιχμές για εκείνη τη συνεργασία που έληξε το 1998. Το 1993 κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ, ενώ έναν χρόνο αργότερα έρχεται η μεγάλη επιτυχία με τον δίσκο «Με τα μάτια να το λες», όπου ξεχωρίζει το τραγούδι «Ανήκω σε μένα», ένα από τα καλά κομμάτια της καριέρας του.
Πρόσφατα βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα. Ρεπορτάζ για τα εισοδήματα που δηλώνουν οι τραγουδιστές στην Εφορία αποκάλυπτε ότι ο ίδιος δήλωσε ατομικό εισόδημα 65.586 ευρώ για το 2008 και μόλις 45.176 ευρώ το 2009. Αντέδρασε, βέβαια, έντονα, κάνοντας λόγο για ανακριβή στοιχεία και τονίζοντας ότι τα ποσά αυτά αφορούν την ατομική δήλωσή του, καθώς το σύνολο της επαγγελματικής του δραστηριότητας, όπως προβλέπει ο νόμος, καλύπτεται από την εταιρική δραστηριότητά του.
Η αλήθεια είναι ότι ο Γιώργος Μαζωνάκης δεν μοιάζει με κανέναν. Είναι ο μοναδικός λαϊκός τραγουδιστής που τολμά να εκτίθεται. Η βραχνή φωνή, τα σκουλαρίκια και στα δύο αφτιά, μια υπόγεια σεξουαλικότητα που αποπνέει η κίνησή του στην πίστα, το αξύριστο look φάνταζαν πρωτοποριακά κάποτε.
Και όμως, το βλέμμα του φανερώνει κάποιες φόρες ότι ίσως θα ήθελε να βρίσκεται κάπου αλλού. Ωστόσο, εγκλωβισμένος στην εγωπάθεια και στη δόξα της πίστας, δεν τόλμησε πότε «να φύγει να νιώσει καλά». Ισως να προσπάθησε, αλλά δεν τα κατάφερε.
Η ΦΟΥΣΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ...
«Καλός είναι ο νταλκάς, καλά είναι τα μπουζούκια, αλλά να μην είναι μόνο αυτό» ομολογεί σε συνέντευξή του ο Γιώργος Μαζωνάκης. Πράγματι, η αισθητική των νυχτερινών μαγαζιών έμοιαζε πάντα να μην τον εκφράζει απόλυτα και ο ίδιος μάλιστα φαίνεται να πιστεύει ότι έκανε φιλότιμες προσπάθειες να την αποτινάξει.
Συνεργάστηκε, λοιπόν, με τον Κωνσταντίνο Ρήγο, ο οποίος πριν από μερικά χρόνια ξήλωσε για χάρη του ένα ολόκληρο μαγαζί και το διαμόρφωσε ως κλαμπ για να τραγουδήσει μπροστά σε κοινό που κάθεται σε καναπέδες και όχι σε τραπέζια νυχτερινού κέντρου, τόλμησε να φορέσει διαφόρων ειδών φούστες και να ανεβεί σε πλατφόρμες επάνω στη σκηνή, επέλεξε να προκαλεί μέσα από τα βιντεοκλίπ του.
Ο Γιώργος Μαζωνάκης φαίνεται να είναι πρόθυμος να παίξει, να καινοτομήσει με την εικόνα του, να επανεφεύρει τον εαυτό του, να βγάλει τη γλώσσα στο κοινό του. Το προσπαθεί, είναι η αλήθεια, αλλά μάλλον καταβάλλει υπερβολικά μεγάλη προσπάθεια. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι παραμένει εγκλωβισμένος στο φαίνεσθαι, μη τολμώντας να κάνει το μεγάλο άλμα στο είναι. Δεν φτάνει, λοιπόν, να προστατεύεις την προσωπική σου ζωή αποφεύγοντας τις κοσμικότητες, δεν φτάνει να παραδέχεσαι δημοσίως τις αμφιβολίες που έχεις πολλές φορές για τον ίδιο σου τον εαυτό, όταν ταυτόχρονα επιμένεις να είσαι εγκλωβισμένος στο κάκιστο ρεπερτόριο του λαϊκοπόπ πολτού, ερμηνεύοντας ακόμη και σήμερα ανόητα τραγούδια όπως το «Gucci φόρεμα».
Ο ίδιος φαίνεται να αναγνωρίζει αυτό το έλλειμμά του. Είναι ενδεικτικό ότι στο βιογραφικό του αναφέρεται εκτενώς η συνεργασία του με τον Σταμάτη Κραουνάκη το 2002, στο σάουντρακ της ταινίας «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου», χωρίς να γίνεται λόγος ονομαστικά στις άλλες δισκογραφικές δουλειές του, οι οποίες είναι αυτές που έδωσαν το στίγμα του στο πολύπαθο ελληνικό πεντάγραμμο. Μια καλή στιγμή δεν μπορεί να αναιρέσει το γενικό αρνητικό πρόσημο ούτε, φυσικά, και τα καλά λόγια του Κραουνάκη... «Πειραιώτικη μαγκιά με λίγο λούστρο».
Πάντως, πρέπει να του αναγνωριστεί ότι, παρ’ όλο που ο ίδιος δεν επαίρεται για αυτό, είναι από τους έλληνες καλλιτέχνες που τα τραγούδια τους έχουν ακουστεί και στο εξωτερικό. Εχει κυκλοφορήσει, μάλιστα, άλμπουμ του στην Ιταλία με αφορμή την επιτυχία που έκανε εκεί το τραγούδι του «Μου λείπεις» ως κομμάτι διαφημιστικής καμπάνιας γνωστής μάρκας αυτοκινήτου. Δυστυχώς για τον ίδιο, όμως, στο σύνολο του το ρεπερτόριό του απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά στην ελληνική και ίσως στην αραβική αγορά.
Αυτόν τον χειμώνα, για ακόμη μια φορά, δεν κατάφερε να ξεφύγει από τον εαυτό του, επιλέγοντας να συνεργαστεί με τον Νίκο Κουρκούλη, έναν τραγουδιστή που εκφράζει όσο κανείς τη γνωστή, tired αισθητική των μπουζουκιών. Η εμπορική επιτυχία, ειδικά σε περιόδους κρίσης, βάζει στην άκρη την καλλιτεχνική ανησυχία. Η ποιότητα μπορεί να περιμένει...
Πηγή : tovima.gr
